Zentrum für Interdisziplinäre Polenstudien
Refine
Language
- Polish (39)
- German (21)
- English (14)
- Multiple languages (2)
Keywords
- Polenstudien, Interdisziplinarität, Geschichtswissenschaften, Kulturwissenschaften, Rechtswissenschaften, Wirtschaftswissenschaften, Sprachwissenschaft (1)
- Polish studies, interdisciplinarity, history, cultural studies, law, economics, linguistics (1)
- Studia o Polsce, interdyscyplinarność, nauki historyczne, kulturoznawstwo, nauki prawne, nauki ekonomiczne, językoznawstwo (1)
Institute
Year of publication
- 2017 (76) (remove)
Collective review of Rune Ervik; Tord Skogedal Lindén (2013): Making Of Ageing Policy. Theory and Practice in Europe and Sarah Harper, Kate Hamblin (eds.) (2014): International Handbook on Ageing and Public Policy.
In 2013-2014, Edward Elgar published two interrelated books in the fields of social gerontology and public policy. Both books include domestic and cross-national case studies on selected topics that are important for ageing policy. The International Handbook on Ageing and Public Policy edited by Sarah Harper and Kate Hamblin focuses on a global approach towards demographic change. Meanwhile, The Making of Ageing Policy edited by Ervik Rune and Tord S. Lindén brings a closer look at issues, programs, and activities relevant to the ageing policy and its entities, especially in the countries of the European Union (EU) that are still seen as those that have been first to construct positive responses to the ageing population. Although, population ageing has slowed in Europe in recent years, globally it will have a substantial impact in the near future, mainly in Asian countries. Thus, it is necessary to create various programs that will allow societies and economies to adapt to new demographic conditions, among others, in the fields of the labour market, long-term care, social participation of older adults, provision of sustainable pensions for all, and health services.
Recenzja zbiorcza publikacji: Regina Grol, Saving the Tremors of Past Lives: A Cross-Generational Holocaust Memoir, 2014 oraz Suzanna Eibuszyc, Memory Is Our Home, 2015.
Wydane niedawno pozycje Memory Is Our Home (również po polsku jako Pamięć jest naszym domem) Suzanny Eibuszyc i Saving the Tremors of Past Lives Reginy Grol to wspomnienia pochodzących z Polski kobiet, jednak ich ciężar wyznaczają przede wszystkim wojenne losy ich matek. Matki przemawiają do nas zresztą własnymi słowami, ponieważ to ich zapiski stały się kanwą obu publikacji uzupełnionych i wydanych przez córki. Słowa klucze, którymi można by zatem opisać te podwójne wspomnienia to zarówno świadectwa z okresu Zagłady, jak również świadectwa drugiego pokolenia ocalałych. Otrzymujemy tu opis dramatycznych wydarzeń 6-letniego okresu wojny, ale także niezwykle cenny i poruszający wgląd w życie żydowskiej społeczności Polski przed wojną (którego więcej u Eibuszyc) i po niej (którego nieco więcej u Grol).
Rosnące zainteresowanie historią rodzinną, zgłębianiem przeszłości swoich przodków trwa co najmniej od lat 90. XX wieku. Jak wskazują niektórzy publicyści i badacze, w Stanach Zjednoczonych jest to hobby, którego popularność plasuje się na drugim miejscu, zaraz za uprawianiem ogródka [1]. W rzeczywistości nie jest to tylko hobby, ale element szerszego procesu, określanego jako „boom pamięci", „rewanż pamięci", albo „powrót pamięci", będącego próbą umacniania starych lub konstruowania nowych tożsamości w warunkach fundamentalnych przemian cywilizacyjnych.
Spätestens seit den 1990er Jahren kann man ein wachsendes Interesse für Familiengeschichte, für die Erforschung der Vergangenheit der eigenen Vorfahren beobachten. Einige Publizisten und Forscher verweisen darauf, dass dies in den USA ein Hobby ist, das auf der Beliebtheitsskala gleich hinter der Gartenarbeit rangiert. [1] In Wirklichkeit ist es nicht nur eine Freizeitbeschäftigung, sondern Teil eines breiteren Prozesses, bezeichnet auch als „Erinnerungsboom", „Rache der Erinnerung" oder „Rückkehr der Erinnerung" – ein Versuch, unter den Bedingungen fundamentaler zivilisatorischer Wandlungsprozesse alte Identitäten zu stärken oder neue zu konstruieren.
W recenzowanej pracy, stanowiącej skróconą wersję rozprawy doktorskiej, Sabine Jagodzinski podjęła się analizy strategii upamiętnienia wojen polsko-tureckich w sztukach plastycznych i kulturze dworskiej szlacheckiej Rzeczypospolitej. Jagodzinski deklaruje, że interesuje ją okres od XVI do XVIII w. (s. 8), w istocie jednak w swej analizie ogranicza się do wieku XVII i XVIII. Podstawę źródłową obok zabytków kultury materialnej (architektonicznych, malarskich, rzeźbiarskich, epigraficznych, militariów i innych) tworzą materiały rękopiśmienne: m. in. inwentarze i testamenty (autorka sięgnęła do zbiorów Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, penetrując Archiwum Radziwiłłów i Zbiór Czołowskich). Przyglądając się kulturze pamięci Jagodzinski postawiła pytanie o rolę konfliktów z południowo-wschodnim sąsiadem w procesie rozwoju szlacheckiej tożsamości. Jako obiekt swych badań autorka wybrała zamek i kolegiatę w Żółkwi, założonej w końcu XVI w. przez późniejszego hetmana wielkiego i kanclerza wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego, zwycięzcę wielu kampanii wojennych przeciw Rosji, Szwecji i Imperium Osmańskiemu.
Tomasz Kamusella jest z pewnością znany osobom zainteresowanym polityką językową i związkiem języka z ruchami nacjonalistycznymi w Europie Środkowej. Jego 1140-stonicowa monografia na ten temat, opublikowana w 2009 roku, wywołała pozytywny oddźwięk w środowisku naukowym. [1] Od tego czasu Kamusella jest aktywny w badaniach polityki językowej w tym regionie, skupiając się przede wszystkim na ruchach niepodległościowych języków mniejszościowych, szczególnie etnolektu śląskiego. [2] Ponadto publikacje Kamuselli pokazują jego głębokie zainteresowanie tym, jak są tworzone i rozpoznawane języki oficjalne. [3] Dlatego też nie zaskoczyła mnie jego kolejna książka Creating languages in Central Europe during the last millennium, ukazująca złożoność procesów, które doprowadziły do powstania tak wielu języków w regionie, który, choć mały w światowej skali, jest świadkiem bardzo zawiłej historii ludzkich migracji, przesunięć granic, zmian władzy, mieszania się grup etnicznych i rozprzestrzeniania się różnych religii. A skutkiem tego wszystkiego jest zetknięcie się dziesiątek odmian językowych z kilku rodzin językowych. [4] Stąd też, ta 100-stronicowa monografia jest z konieczności jedynie wprowadzeniem do tematu, zaproszeniem do zgłębienia się w językową historię regionu.
Tomasz Kamusella's name is definitely known to those interested in language politics and the relation of language to nationalist movements in Central Europe. His 1140-page monograph on that topic, published in 2009, gained positive resonance. [1] Since then he has been actively involved in research on language policy issues in that region with special attention to minority language independence movements, such as the Silesian variety in Poland. [2] Moreover, Kamusella's publications show his deep interest in how state-official languages are shaped and recognized. [3] Therefore, I was not surprised to find his monograph Creating languages in Central Europe during the last millenium which provides an overview of the rise of the multiplicity of languages in a region that might seem insignificant and small on the world scale, but which is a place of a highly convoluted history of population movements, border and power shifts, ethnic mixes and spreads of different religions; a place where dozens of language varieties from several language families meet. [4] Therefore, this 100-page monograph is by necessity only an introduction to the topic, an invitation to learn more about the linguistic history of the region.
Do states cause genocide, or does the absence of states? Yale historian Timothy Snyder argues in his book Black Earth: The Holocaust as History and Warning that we have misunderstood the Holocaust by focusing exclusively on the reach of the Nazi state, rather than on the conditions it created in the territories it occupied, which in turn enabled the mass murder of European Jews to take place.
Po wydaniu niemieckim (2007) i angielskim (2010) monografia Hansa-Jörga Rheinbergera doczekała się także przekładu polskiego, który opatrzony został tytułem „Epistemologia historyczna". Książka jest niejednorodnym chronologicznie zbiorem artykułów, które łączy wspólny motyw uprawomocnienia i ukonkretnienia refleksji epistemologicznej poprzez jej osadzenie w historii nauki.[1] Trawestując słowa Immanuela Kanta, stwierdzić można, że celem prac Rheinbergera jest wybudzenie czytelnika z dogmatycznej drzemki i uświadomienie mu wielorakości kontekstów kulturowych, w jakie uwikłana jest aspirująca do bycia krytyczną historia nauki.
Publikacja „The end and the beginning.The revolutions of 1989 and the resurgence of history" daje się interpretować jako kontynuacja nie tylko w zakresie zainteresowań badawczych rumuńskiego politologa i historyka komunizmu, związanego z University of Maryland, Vladimira Tismaneanu, lecz także jego projektów wydawniczych. (..) W ujęciu badacza problematyka rewolucji roku 1989, jej następstw i przyczyn, jawi się jako nie tylko niewyczerpana, lecz także wciąż inspirująca do dalszych i wielokontekstowych poszukiwań.