Refine
Language
- Polish (4) (remove)
Document Type
- Dissertations (2)
- Articles (1)
- Collections (1)
Has Fulltext
- yes (4)
Year of publication
- 2022 (4) (remove)
The concept of this qualification work is to look at the question of human nature. This subject is narrowed down to an assumption that the human nature is not a solid or given substance but rather a question that needs to be answered. This interpretation is then discussed from a point of view of three thinkers. Those are: Erich Fromm, Mircea Eliade and Carl Gustav Jung, chronologically in this order. Except the original presumption ideas of these men differ quite noticeably, or at least between the two main ones, who are Jung and Fromm. These differences are then presented throughout this work. Ideas of Mircea Eliade are used as a thematic bridge to fill the gap between the two at first seemingly incompatible islands Carl Gustav Jung and Erich Fromm. At the end, an attempt to find certain similarities between the main characters is submitted.
Artykuł ma na celu analizę wybranych spektakli Angéliki Liddell, współczesnej hiszpańskiej dramaturżki, reżyserki i aktorki teatralnej poprzez teorię psychoanalityczną Ericha Fromma. Głównym konceptem, który wydaje się być kluczowy dla dogłębnego zrozumienia wymowy Liddellowskich sztuk, jest koncept nekrofilii, czyli umiłowania zniszczenia, śmierci i rozkładu, w przeciwieństwie do biofilii, orientacji życiowej nakierowanej na wzrost i syntezę. Sztuką, która jest rozpatrywana szczególnie dogłębnie pod kątem charakteru nekrofilijnego jest >Rok Ryszarda<, wystawiona w 2005 roku wariacja na temat >Króla Ryszarda III< Szekspira. Motywy, jakie pojawiają się w tym przedstawieniu, będą powracały w kolejnych tekstach wychodzących spod pióra Liddell, takich jak >Co zrobię z tym mieczem? Wokół problemu Prawa i Piękna< czy „Liebestod – zapach krwi stoi mi wciąż przed oczami – Juan Belmonte<. We wszystkich tych sztukach znajdziemy centralną figurę, która na skutek fizycznej deformacji wykluczona jest ze świata miłości, a więc skazana na samotność. Samotność ta wywołuje ogromny lęk i agresję, która popycha bohatera do wejścia ze światem w więź sadystyczną, bazującą na kontroli. Jednak jak zauważyła Simone Weil, najdoskonalszym przejawem siły, najpełniejszą formą kontroli jest zabicie obiektu, toteż ostatecznie bohaterowie Liddell pławią się w krwi, zaś ona sama próbuje przedstawić widzowi akty najbardziej odrażającej przemocy jako rytuały, które mogą nam pomóc w odnalezieniu trascendencji. Jej pesymistyczna i z punktu widzenia psychologicznego wypaczona koncepcja miłości, wedle której zawsze ostatecznie zabija się to, co się kocha, stoi w jaskrawej sprzeczności z biofilijną etyką Fromma, dla którego, jak przytaczamy w artykule, miłość do troska, odpowiedzialność poszanowanie i poznanie. Ostatecznie w artykule podkreśla się psychopatologiczny charakter Liddellowskiej ideologii, zwracając uwagę na konieczność oceny dzieła sztuki nie tylko przez pryzmat estetyki, ale także etyki, społecznego wpływu dzieła.
Ziel dieser Arbeit ist es, die Grundprinzipien der humanistischen Ethik von Erich Fromm darzustellen. Seine Ideen werden mit denen von Sigmund Freud und Karl Marx verknüpft, von denen Fromm oft inspiriert wurde. Im ersten Teil wird auf die Definition der humanistischen Ethik und die Unterscheidung zwischen biophiler und nekrophiler Orientierung eingegangen. Der Kern von Fromms Ethik ist seine Charakterologie. Dabei beschäftigt sich die Arbeit mit produktiver und unproduktiver Orientierung, deren Ausprägungen und in der Folge auch Seinsweisen. Der Hauptteil beschreibt die Frage nach der menschlichen Natur, zusammen mit der Frage, ob der Mensch von Natur aus schlecht oder gut ist. Auch dem Freiheitsbegriff Fromms wird Beachtung geschenkt. Diese Interpretation beschreibt den Prozess der Individualisierung, der zur Freiheit führt, sowie die Mechanismen der Flucht, die sich aus diesem Prozess ergeben. Ein weiteres Thema ist ein Überblick über positive Freiheit und wie man sie erreicht. Im Zusammenhang mit der Freiheit befasst sich das Werk auch mit dem Gewissen. Der letzte Teil widmet sich einem Vergleich ausgewählter ethischer Kategorien von Karl Marx und Erich Fromm. Konkret geht es um eine Gegenüberstellung ihres Menschenbildes und seiner Entfremdung. [Deutsche Kurzfassung der Autorin]