Refine
Language
- Polish (47) (remove)
Document Type
- Books (47) (remove)
Has Fulltext
- no (47) (remove)
Psycchoanaliza y Buddyzm zen
(1960)
Psycchoanaliza y Buddyzm zen
(1960)
Niech sie stanie sclowiek. Z psychologii etyki, Warszawa and Wroslaw (Wydawnictwo Naukowe PWN) 1994.
(1947)
Zerwac okowy iluzji. Moje spotkanie z mysla Marksa i Freuda, Poznán (Dom Wydawniczy Rebis) 2000.
(1962)
Psycchoanaliza y Buddyzm zen
(1960)
W całej historii ludzkości prorocy pojawiają się tylko od czasu do czasu. Umierają i pozostawiają po sobie przesłanie. Przesłanie to zostaje zaakceptowane przez miliony ludzi, staje się im bliskie. To właśnie jest powód, dla którego idea staje się przydatna dla innych, którzy mogą wykorzystać przywiązanie ludzi do tej idei dla własnych celów – rządzenia i sprawowania kontroli. Nazwijmy kapłanami ludzi, którzy wykorzystują ideę, którą głosili prorocy. Prorocy żyją wedle swych idei. Kapłani stosują je wobec ludzi, którzy są do nich przywiązani. Idea traci żywotność. Staje się formułą. Kapłani twierdzą, że jest rzeczą bardzo ważną, jak idea jest sformułowana; naturalnie sformułowanie nabiera ważności, gdy prorok już nie żyje; jak inaczej można by kotrolować ludzi, ich myśli, jeśli nie istniałoby >poprawne< sformułowanie? Kapłani wykorzystują idee do organizowania ludzi, do kontrolowania ich poprzez kontrolę właściwej formy idei, a kiedy już wystarczająco znieczulą człowieka, oznajmiają, że nie jest zdolny do trzeźwego kierowania swoim życiem i że oni sami, kapłani, działają z poczucia obowiązku, czy nawet powodowani współczuciem, pełniąc funkcję kierowania ludźmi, którzy pozostawieni samym sobie lękają się wolności. Prawda, że nie wszyscy kapłani działają w ten sposób, ale większość tak, zwłaszcza ci, którzy mają władzę.
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak >Ucieczka od wolności<, >Zapomniany język<, >Mieć i być<, >Patologia normalności<, Zdrowe społeczeństwo, Patologia normalności, Rewizja psychoanalizy czy właśnie Serce człowieka. W tej książce autor próbuje odpowiedziec na zasadnicze dla człowieka pytania: Co to jest dobro? Co to jest zło? Na ile człowiek zdolny jest do zła, na ile do dobra? Do jakiego stopnia zachowanie człowieka zdominowane jest przez instynkty, a do jakiego przez jego świadomość? I czy wreszcie słuszna czy nie jest teoria K. Lorenza o instynkcie zła. Oczywiście Fromm w swym optymistycznym przesłaniu uważa, że człowiek, mając choć krztynę odpowiedzialności, jest istotą, której serce ciąży ku dobru.
Filozofia jest bogatym źródłem alternatywnych narracji opisujących, w jaki sposób powinniśmy chronić prawa człowieka; narracji, które rozwinęły się w czasach istnienia XX-wiecznych rządów totalitarnych. Niniejsza książka skupia się na myśli dwóch filozofów tego okresu – Ericha Fromma i Isaiaha Berlina. Analiza ich przemyśleń pozwala na ukazanie nowej filozoficznej koncepcji państwa i prawa opartej na wartościach godności ludzkiej i solidarności, uzasadnianych za pomocą argumentów odmiennych od >tradycyjnie uniwersalistycznych<. W koncepcji tej, zakorzenionej w ludzkim doświadczeniu, prawo musi uwzględniać zmieniające się okoliczności, być nakierowane na utrzymanie chwiejnej równowagi między różnymi i czasami przeciwstawnymi wartościami. Rozważania filozofów są zaskakująco aktualne i ukazują, że zagrożenia, które wystąpiły w XX wieku, czyhają na nas także dziś.
Podjęty w monografii temat charakteryzuje się uniwersalnością, albowiem problematyka wojny i pokoju jest stale aktualna i niezmiernie znacząca. Co więcej, o uniwersalności tematu świadczy i to, że wojna, jako destrukcyjne zjawisko społeczne, nie została jak dotychczas wyeliminowana z przestrzeni społeczno-politycznej. Stąd dyskurs naukowy nad genezą kolektywnej agresywności może stanowić nowy impuls w debacie zarówno naukowej i politycznej, jak i medialnej ze Wstępu.